Białowieski park pałacowy zaprojektował w 1890 r. Walerian Kronenberg (1859 – 1934), jeden z ważniejszych twórców ogrodów w Polsce, autor około 300 założeń ogrodowych (m.in. Grodziec, Opinogóra, Agrykola, Falencice, Białystok), czołowy reprezentant ogrodów typu obwodnicowego. W tego typu ogrodach występuje zwykle jedna lub dwie obwodnice, z których spacerowicze mogą podziwiać wnętrza krajobrazowe zamykane gatunkami często egzotycznymi, lecz komponowanymi w naturalistyczny sposób. Taki właśnie jest park w Białowieży (inne znane przykłady ogrodów obwodnicowych tego autora to parki w Skórzcu i Czesławicach). Park pałacowy charakteryzuje się swobodnym komponowaniem zieleni na skrzyżowaniach owalnicowo wytyczonych dróg (tak projektowano zieleń by ukryć „nienaturalne” skrzyżowania), z pozostawieniem otwartych wnętrz. Nienaruszalną zasadą było prowadzenie ścieżek płynnymi, „naturalistycznymi” liniami. Niestety w ostatnich latach w otoczeniu przebudowanego budynku muzeum i dyrekcji parku poprowadzono drogi wytyczając je po liniach prostych, niszcząc tę zasadę, co wymagało by naprawienia pod okiem konserwatora zabytkow. Pomimo tych zmian park nadal zachował w znacznej mierze historyczny charakter, czego nie można powiedzieć o znacznie przebudowanym i zniszczonym późniejszymi realizacjami Parku Dyrekcyjnym w Białowieży. (oprac.Janusz Korbel)