Internetowa Encyklopedia Puszczy Białowieskiej jest podziękowaniem dla Pana Piotra Bajko za jego działalność na rzecz zachowania dziedzictwa regionu Puszczy Białowieskiej.
Dziękujemy Panie Piotrze za wszystko co Pan zrobił!

Miłośnicy regionu Puszczy Białowieskiej

Piotr Bajko

Z wykształcenia technik leśnictwa, z zamiłowania dziennikarz, historyk-regionalista. Ur. 5 listopada 1950 roku w Białowieży. Ukończył białowieskie Technikum Leśne (1969). W latach 1969-1970 odbył staż w Nadleśnictwie Zwierzyniec w Puszczy Białowieskiej. W marcu 1972 roku rozpoczął pracę w Białowieskim Parku Narodowym; przez 33 lata był związany z Muzeum Przyrodniczo-Leśnym, a od kwietnia 2005 roku z pracownia naukową (jako pracownik pomocniczy). Przygodę z dziennikarstwem na dobre rozpoczął w 1968 roku, będąc jeszcze uczniem technikum; wcześniej jego drobne materiały zamieszczała gazeta "Świat Młodych". Do początku lat 90-tych ubiegłego wieku był stałym korespondentem prasy białostockiej. W swym dorobku posiada około 2000 publikacji, które ukazały się w około 70 tytułach prasowych. Ponadto wydał następujące książki: "Cerkiew i parafia prawosławna w Białowieży" (I wyd. - 1994; II wyd. - 2002), "Białowieża. Zarys dziejów do 1950 roku" (2001), "Kalendarium białowieskiego żubra" (2004), "Białowieża. Parafia prawosławna św. Mikołaja" (2006). "Bibliografia Puszczy Białowieskiej 2001-2005" (2008), "Z dawnej Białowieży" (2010). Na druk czeka kolejna pozycja: "Kronika białowieska 983-2005" Za monografię białowieskiej cerkwi Św. Synod Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego uhonorował go Orderem Św. Marii Magdaleny II stopnia. Większość swych publikacji poświęcił historii i dniu dzisiejszemu Białowieży i Puszczy Białowieskiej, a także popularyzacji wartości przyrodniczych i kulturowych tego regionu. Osobną sferą jego zainteresowań są wierzenia, obrzędy i zwyczaje związane z drzewami; artykuły monograficzne na ten temat publikuje w miesięczniku "Nieznany Świat". Jest współodkrywcą (z płk. Borysem Russko i dr. nauk med. Sergiuszem Tarasiewiczem) białowieskich miejsc mocy - na wzgórzu w Parku Pałacowym w Białowieży i w oddziale 495 Puszczy Białowieskiej, które stały się dzisiaj atrakcją turystyczną. W latach 70-tych pasjonował się krzyżówkarstwem; opracowane przez siebie projekty krzyżówek publikował na łamach prasy szaradziarskiej i w popularnych dziennikach. Inną jego pasją był film; na przełomie lat 60- i 70-tych uwieczniał na taśmie 8-milimetrowej różne wydarzenia w życiu swojej miejscowości, badał także historię realizacji filmów w Puszczy Białowieskiej. W latach 1977-1991 był czynnym przewodnikiem turystycznym PTTK po Puszczy Białowieskiej.