 |
|
Paweł Szpakowicz (1935-2022)
|
Leśnik, Sybirak.
Urodził się 15 stycznia 1935 roku w Białowieży. Jego ojciec był gajowym w Puszczy Białowieskiej. Cała rodzina Szpakowiczów została wywieziona na Syberię 10 lutego 1940 roku. Osiedlono ją w barakach we wsi Gramatucha. Ojciec pracował w kopalni złota, matka – przy wyrębie tajgi. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 roku wszyscy zesłańcy mogli opuścić obozy i powrócić do kraju. Droga Szpakowiczów prowadziła przez Baszkirię. Tutaj zatrzymali się u krewnych, na kilka lat. Do Białowieży cała dziewięcioosobowa rodzina powróciła w kwietniu 1946 roku.
Jedenastoletni Paweł rozpoczął naukę w szkole podstawowej, ukończył ją w 1952 roku. W 1962 roku podjął pracę w ekipie remontowo-budowlanej w Nadleśnictwie Białowieża. Następnie pracował jako trocinkarz w Nadleśnictwie Leśna. W latach 1968-1972 uczył się zaocznie w miejscowym Technikum Leśnym. Po ukończeniu nauki podął pracę w Nadleśnictwie Hajnówka na stanowisku podleśniczego. W 1984 roku przeszedł na rentę.
Z własnej inicjatywy opiekował się pomnikiem Konstytucji 3 Maja na rogu ulic: Stoczek i Browska. W 2005 roku otrzymał Krzyż Zesłańców Sybiru. Uczestniczył w odsłonięciu Pomnika Pamięci Sybiraków w Białowieży w dniu 24 marca 2022 roku. Jego wspomnienia z zesłania zostały wykorzystane w filmie dokumentalnym pt. „Dzikie tulipany” w reżyserii Beaty Hyży-Czołpińskiej (2021).
Zmarł 5 września 2022 roku. Pochowany na cmentarzu w Białowieży. (Oprac. Piotr Bajko)
