Zbigniew A. Krasiński

Wybitny znawca biologii i ekologii żubrów, przez wiele lat sprawujący nad nimi opiekę weterynaryjną, także popularyzator wiedzy o żubrze.

Urodził się 21 stycznia 1938 roku w Skrwilnie (pow. rypiński) w rodzinie Edwarda i Sabiny z Mossakowskich. W 1961 roku ukończył Wydział Weterynaryjny SGGW w Warszawie. Zaraz po studiach razem z żoną Małgorzatą przyjechał do Białowieży i 15 czerwca 1961 roku rozpoczął pracę w Białowieskim Parku Narodowym – początkowo jako stażysta, następnie na stanowiskach: adiunkt ds. hodowli żubrów, starszy asystent naukowo-badawczy i adiunkt. Na emeryturę przeszedł 31 grudnia 2004 roku.

Przez ponad 40 lat czuwał nad zdrowiem białowieskich żubrów i jednocześnie prowadził badania nad nimi. W latach 1963, 1967, 1971 brał udział w konferencjach polsko-radzieckich, poświęconych zagadnieniom hodowli żubrów w Puszczy Białowieskiej, występując na nich z referatami, które zostały opublikowane w wydawnictwie „Postępy restytucji żubra”. W swojej pracy zajmował się także zagadnieniem farmakologicznego poskramiania dzikich kopytnych, mających istotne znaczenie w praktyce hodowlanej żubrów.

W 1976 roku obronił rozprawę doktorską na temat dynamiki i populacji żubrów w Puszczy Białowieskiej, otrzymując stopień naukowy dra nauk weterynaryjnych. Autor lub współautor licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych poświęconych żubrom. Współautor (razem z żoną, prof. Małgorzatą Krasińską) monografii żubra (oprócz dwóch wydań polskich, ukazały się też wydania w językach angielskim i niemieckim). Już po jego śmierci ukazała się staraniem i nakładem wydawnictwa Chyra.pl książka wspomnieniowa dra Krasińskiego pt. „Życie obok żubrów” (2023).

Zajmował się również fotografiką, wiele jego zdjęć trafiło do albumów i innych wydawnictw o żubrze. Zgromadził pokaźną kolekcję monet, banknotów i medali z wizerunkiem żubra, którą prezentował na różnych wystawach. Udzielał licznych wywiadów o żubrze w reportażach telewizyjnych i radiowych, brał też udział w realizacji wielu filmów dokumentalnych i oświatowych o Puszczy Białowieskiej. Prowadził wykłady o żubrze dla różnych gremiów. W drugiej połowie lat 60. uzyskał uprawnienia przewodnickie. Należał do Koła Przewodników PTTK w Białowieży. Oprowadzał głównie grupy specjalistów.

Odznaczony m.in. odznaką „Zasłużony dla leśnictwa i przemysłu drzewnego” (1978) i medalem „Przyjaciel Żubra” (2004). Członek Honorowy Stowarzyszenia Miłośników Żubrów.

Zmarł 7 lipca 2022 roku w wieku 84 lat. Pochowany na cmentarzu w Białowieży. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria