Michał Bajko (1924-1992)

Woźny w Białowieskim Parku Narodowym, rolnik, woźnica grup wycieczkowych PTTK.

Urodził się 26 grudnia 1924 roku w Białowieży, w rodzinie Jakuba i Krystyny z domu Wołkowycka.

Ukończył Szkołę Powszechną w Białowieży w 1938 roku. Podczas wojny pracował na roli swego ojca. W okresie jesienno-zimowym uczył się ciesielstwa u swoich kuzynów, którzy zajmowali się zarobkowo ciesiołką. Po wyzwoleniu odbył zasadniczą służbę wojskową.

W 1950 roku ożenił się z Niną Siemieniuk z Zastawy; małżeństwo to doczekało się dwóch synów: Piotra (ur. 1950) i Sławomira (1958-2016).

Prowadził niewielkie gospodarstwo rolne (1,65 ha). W okresie zimowym pracował przy wywózce drewna z lasu na terenie nadleśnictw Białowieża i Zwierzyniec.

30 marca 1961 roku zatrudnił się jako pracownik fizyczny w Przedsiębiorstwie Wodno-Melioracyjnym w Bielsku Podlaskim, które prowadziło prace melioracyjne na terenie gminy Białowieża.

7 sierpnia 1961 roku przeszedł do pracy w Białowieskim Parku Narodowym, pracował jako robotnik sezonowy, głównie przy stawianiu nowych i remontach starych płotów w rezerwatach zwierzęcych (tutaj przydała mu się znajomość ciesiołki). W tym charakterze pracował do końca 1965 roku.

15 stycznia 1966 roku został zatrudniony w Białowieskim Parku Narodowym jako robotnik gospodarczy. Pracował w Ośrodku Hodowli Żubrów. Obsługiwał służbowego konia, wykonywał prace porządkowe na polanach karmowych żubrów, woził i rozsiewał nawozy sztuczne, przewoził materiały budowlane, zimą rozwoził siano po miejscach dokarmiania żubrów.

Był oddany swojej pracy, wykonywał ją sumiennie i dokładnie. Był doceniany przez swoje kierownictwo, o czym zaświadczają otrzymywane liczne pochwały i nagrody pieniężne.

1 września 1980 roku został awansowany na stanowisko woźnego, a 1 lipca 1981 roku na stanowisko starszego woźnego. Na skutek odgórnej reorganizacji administracyjnej, z dniem 1 czerwca 1986 roku ponownie został woźnym. Na krótko przed emeryturą został przeniesiony z Ośrodka Hodowli Żubrów do brygady w Parku Pałacowym w Białowieży. Na emeryturę przeszedł 29 grudnia 1989 roku.

Od końca lat 60-tych ub. wieku, w czasie wolnym od pracy, woził furmanką, saniami lub bryczką grupy wycieczkowe na ogniska organizowane przez PTTK w uroczysku Stara Białowieża. Był bardzo lubiany przez turystów, gdyż w czasie podróży zabawiał ich opowiadaniem różnych ciekawostek i anegdot białowieskich.

Wystąpił w roli rycerza w filmie fabularnym pt. „Kazimierz Wielki” Ewy i Czesława Petelskich, w scenach polowania na żubry króla Łokietka i jego syna Kazimierza, realizowanych w połowie lutego 1975 roku w Puszczy Białowieskiej. W filmie „zagrał” także koń Michała.

Dość późno odkrył w sobie zdolności rzeźbiarskie. Rzeźbił w drewnie figurki żubrów, które później były sprzedawane na straganach. Do tego zajęcia wciągnął syna Sławomira, który również dość sprawnie posługiwał się dłutem. Wspólnie wyrzeźbili dwa walczące ze sobą żubry, które w okamgnieniu znalazły swego nabywcę. Wypalali także na deszczułkach obrazki o tematyce białowieskiej.

W ostatnim okresie swego życia ciężko chorował, przez ponad pół roku walczył z nowotworem płuc. Zmarł 26 maja 1992 roku w wieku 67 lat. Został pochowany na cmentarzu w Białowieży.

(Oprac. Piotr Bajko)

 

Galeria