Bolesław Stysiak (1928-1986)

 Leśniczy w Białowieskim Parku Narodowym, przewodnik turystyczny po Puszczy Białowieskiej.

Urodził się 11 marca 1928 roku w Podbielskich Ogrodnikach (gm. Białowieża, obecnie w Białorusi), w rodzinie Franciszka i Olgi z domu Maczulska. Ojciec był robotnikiem leśnym, później gajowym w Lasach Państwowych. Bolesław miał troje rodzeństwa: siostry Weronikę i Stanisławę oraz brata Jana.

Ukończył 6 klas szkoły powszechnej, dalszą naukę przerwała wojna światowa. W 1940 roku wraz z rodziną został wywieziony do ZSRR. Tam nadal uczęszczał do szkoły i uczył się zawodu stolarza.

Do Polski wrócił w 1946 roku. Pracował dorywczo w Białowieskim Parku Narodowym. 1 marca 1948 roku został przyjęty na stanowisko strażnika dziennie płatnego w rezerwatach zwierzęcych BPN.

Z dniem 1 października 1949 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Gdańsku. Otrzymał stopień wojskowy kaprala. Po odbyciu służby wrócił 4 listopada 1952 roku na zajmowane dotąd stanowisko. Z początkiem maja 1955 roku awansowano go na stanowisko kontraktowego strażnika-hodowcy w Ośrodku Hodowli Rzadkich Zwierząt BPN. Po pięciu miesiącach został zatrudniony jako strażnik-hodowca w OHRZ BPN. Z początkiem 1966 roku został zaliczony do kategorii pracowników umysłowych. Z dniem 1 listopada 1968 roku przeniesiono go na stanowisko kontraktowego leśniczego służby zewnętrznej.

W tym czasie uzupełniał swoje wykształcenie. W 1961 roku ukończył kurs ogólnokształcący w zakresie klasy VII-ej. Następnie podjął naukę w miejscowym Technikum Leśnym w systemie zaocznym. Ukończył ją w 1968 roku z tytułem technik-technolog w specjalności leśnictwo.

Z dniem 1 stycznia 1982 roku objął kierownictwo Domu Myśliwskiego, pozostając nadal na stanowisku leśniczego.

Był działaczem związkowym i społecznym. W latach 50-tych pełnił funkcję przewodniczącego Związku Zawodowego Pracowników Leśnych i Przemysłu Drzewnego w BPN. Dwukrotnie był wybierany na radnego Gminnej Rady Narodowej w Białowieży – w 1973 i 1978 roku.

Był też aktywnym przewodnikiem turystycznym PTTK po Puszczy Białowieskiej. Należał do Koła Przewodników PTTK w Białowieży od momentu jego powstania, tj. od 26 kwietnia 1959 roku. W 1964 roku został członkiem Zarządu Koła Przewodników PTTK. Natomiast w latach 1968-1972 pełnił funkcję przewodniczącego Koła. Przewodnicy w tym czasie uzyskali jednolite umundurowanie – zielone bluzy oraz spodnie lub spódnice. Odbyli wycieczki szkoleniowe do Słowińskiego Parku Narodowego, na Pole Bitwy pod Grunwaldem i Westerplatte (1969), a w 1970 roku zwiedzili Wrocław, Kłodzko i Smolniki. W 1974 roku Stysiak ponownie został członkiem Zarządu Koła.

Był żonaty z Marią z domu Szpakowicz. Miał dzieci: Teresę (ur. 1956) i Jacka (ur. 1975). Po śmierci żony Marii w 1977 roku wstąpił w związek z wdową Lubą Chrenowską z domu Piekacz.

Zmarł nagle 15 maja 1986 roku, w drodze z pracy do domu, w wieku 58 lat. Pochowany na cmentarzu w Białowieży.
 

Galeria