Pomnik księdza mitrata Konstantego Bajko (Białowieża)

 Pomnik poświęcony urodzonemu w Białowieży prawosławnemu księdzu mitratowi Konstantemu Bajko (1909-1984) został ustawiony przy alei prowadzącej z ulicy Stoczek do parafialnej cerkwi św. Mikołaja Cudotwórcy. Sąsiaduje on z pomnikiem ku czci osób pomordowanych w tym miejscu przez Niemców w czasie II wojny światowej.

Odsłonięcie pomnika nastąpiło 26 października 2025 roku. Akt ten poprzedziła Boska Liturgia w białowieskiej cerkwi, prowadzona przez Jego Ekscelencję biskupa hajnowskiego Pawła. Po Liturgii odbyło się nabożeństwo żałobne, a po jego zakończeniu pomnik został poświęcony.

Następnie odbyła się konferencja, podczas której wspominano życie i działalność duszpasterską ks. Konstantego. Uroczystość zakończył wspólny obiad.

Pomnik powstał z inicjatywy Stowarzyszenia Bractwa Prawosławnego św. św. Cyryla i Metodego – Koła w Hajnówce, we współpracy z Parafią Prawosławną św. Mikołaja Cudotwórcy w Białowieży.

Rzeźba przedstawiająca ks. mitrata Konstantego Bajko została wykonana w drewnie. Obok niej znajduje się tablica z notą biograficzną ks. Konstantego, podaną w trzech wersjach językowych: polskiej, białoruskiej i angielskiej.

Oto wersja polska:

„Ojciec mitrat Konstanty Bajko (06.03.1909 – 121.10.1984)

Ojciec Konstanty Bajko urodził się w Białowieży. Był synem Potapa Bajko i Marii z Sikorskich, należących do grona prawosławnych, puszczańskich rodzin z bogatymi tradycjami historycznymi. W okresie I wojny światowej przyszłego duchownego dotknęły trudy bieżeństwa (uchodźstwa). W latach 1925-1937 studiował w Państwowym Prawosławnym Seminarium Duchownym w Wilnie oraz Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. Innym jego naukowym zainteresowaniem była medycyna. Warszawskie studia ukończył w 1937 roku z tytułem magistra teologii. W 1934 r. zawarł związek małżeński z Larysą Fiedotiewą i przyjął święcenia kapłańskie. Pierwszą parafią duchownego były Świerże na Chełmszczyźnie, potem Kleck na Białorusi. W 1944 r. został nauczycielem religii w Bielsku Podlaskim. W marcu 1946 r., za obronę niezależności Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, sowieckie służby uprowadziły duchownego z kraju i zesłały do Workuty, gdzie początkowo pracował w kopalniach węgla. Tutaj dane mu było spełniać się w drugim powołaniu – lekarskim. Po mianowaniu felczerem obozowym, korzystając z wcześniej nabytej wiedzy i umiejętności medycznych, duchowny uratował życie i zdrowie setek zesłańców. Do kraju powrócił w październiku 1956 roku, dzięki staraniom rodziny, głównie córki Zoji. Biografię o. Konstantego Bajko można nazwać życiem wyznawcy, męczennika za wiarę. Odwagę jej wyznawania wykazywał podczas swojej działalności duszpasterskiej na Chełmszczyźnie, Białorusi, Bielsku Podlaskim i zachodzie Polski. Jako duchowny imponował dogłębną wiedzą teologiczną, zdolnością bezkompromisowego świadczenia o swojej wierze oraz znajomością wielu języków – klasycznych, słowiańskich i zachodnich. Należał do grona uczniów metropolity Dionizego (Waledyńskiego), którzy w najtrudniejszych chwilach pozostali wierni swojemu ojcowi duchowemu”.

(Oprac. Piotr Bajko)

Galeria