Żwirownia w uroczysku Hajduki



Powoli zarastająca żwirownia w uroczysku Hajduki  (2006r.)

Położona tuż przy Drodze Narewkowskiej, w oddziale 396 Puszczy Białowieskiej. Znana jest przede wszystkim z odkrycia w niej grobu szkieletowego dziecka z późnego okresu rzymskiego (III-IV w. n.e.).

   Na grób natknęli się przypadkowo jesienią 1959 roku robotnicy, zatrudnieni przy wydobywaniu żwiru. Znaleziskiem tym zainteresował się prof. dr August Dehnel , ówczesny kierownik Zakładu Badania Ssaków PAN w Białowieży ,   który zawiadomił Konserwatora Zabytków Archeologicznych oraz Zakład Anatomii Prawidłowej Człowieka Akademii Medycznej w Białymstoku.

   Badaniem miejsca, w którym natrafiono na grób, zajęli się Tadeusz Dzierżykray-Rogalski i Jan Jaskanis. W jamie grobowej znajdowała się czaszka i fragmenty szkieletu dziecięcego (wiek dziecka określono na ok. 8 lat). Pod szkieletem, występowały węgle drzewne. Przy szkielecie znaleziono także małą zapinkę srebrną, dwie zapinki z brązu, grzebień kościany, igłę brązową, dwa paciorki szklane oraz fragmenty małego naczynia glinianego.

   Bliższy opis znaleziska podany jest w „Roczniku Białostockim” – T.1 (1961 r.), str. 283-291.

    Żwirownia obecnie porasta krzewami i drzewami. (oprac. Piotr Bajko)

 

Galeria

Copyright © 2024 - Encyklopedia Puszczy Białowieskiej,
Agnieszka Aleksiejczuk, Tomasz Niechoda