Niegdyś jedna z najbardziej legendarnych i najgrubszych sosen (obwód pnia – 372cm, wys. Drzewa - 37m) polskiej części Puszczy Białowieskiej o ładnym strzelistym pniu i foremnej koronie (pod względem obwodu ustępowała jedynie sośnie (obwód 381cm – ale możliwe, że nieco zawyżony!) z oddziału 550.

   Wpisana do rejestru drzew pomnikowych jeszcze w latach 60-tych pond numerem rejestracyjnym 193.

   Ze szczątkowych informacji jakie posiadam drzewo prawdopodobnie uschło pod koniec lat 70-tych lub na pocz. 80-tych.

   Nigdy nie byłem przy tej sośnie i nie mam pojęcia, czy do dziś można jeszcze natrafić na jakieś jej pozostałości (np. w postaci stojącego lub leżącego pnia?). Trzeba będzie kiedyś się wybrać w miejsce, w którym niegdyś drzewo rosło i to sprawdzić.

   Wiek drzewa oceniany był na 250-300 lat. Drzewo wymieniane w książkach prof. Falińskiego „Zielone grądy i czarne bory Białowieży” i „Park Narodowy w Puszczy Białowieskiej” (oprac. Tomasz Niechoda, zubron1969@wp.pl)

ARTYKUŁY:

"Sosny niebotyczne" cz.I Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 2/2008)

"Sosny niebotyczne" cz.II Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 3/2008)

Najsłuszniejsze drzewo – historia sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) w Puszczy Białowieskiej do końca XVIII stulecia (Tomasz Samojlik)

Galeria