Ciekawie  wyglądające potężne pnie martwych dębów (2008r.)

Gruba dwóch martwych dębów, z których jeden, większy pozbawionych jest już korony, stojących na terenie Białowieskiego Parku Narodowego.

   Stan drzew wskazuje, że musiały uschnąć gdzieś w poł. lat 90-tych XX wieku.

   Większy z dębów ma potężny pień i kiedyś był jednym z najgrubszych dębów w polskiej części Puszczy Białowieskiej (obwód pnia na wys. piersi -625-630cm(2008r)). Drugie drzewo mało znacznie cieńszy pień (obw. ok.460cm(2008r.)).

    Ciekawe, że potężniejszy z dębów nie był uwzględniony w żadnej wcześniejszej inwentaryzacji drzew BPN. Ogrom drzew i ich bliskość dodatkowo potęgują wrażenie wyjątkowości tego miejsca.

    W odległości 15 metrów rośnie kolejny, ale już żywy, dąb o obwodzie pnia 480cm z ciekawymi naroślami na pniu. W ogóle miejsce, w którym stoją drzewa obfituję w dużą liczbę dębów o wymiarach pomnikowych (jeden z nich ma aż 593 cm w obwodzie pnia).

   Pozwoliłem sobie na małą samowolkę w nazewnictwie i nazwałem to miejsce „Skamieniałym Lasem”, gdyż martwe pnie dębów skojarzyły mi się z skamieniałymi pniami drzew, jakie widziałem na zdjęciach i na filmach.

 W roku 2009 cieńszy z martwych dębów wywrócił się, a jego pień pod wpływem uderzenia o  ziemie rozsypał się na sporą liczbę fragmentów (oprac. Tomasz Niechoda)

ARTYKUŁY:

"Pierwszy w dostojności między drzewami" cz.I Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 1/2007)

"Pierwszy w dostojności między drzewami" cz.II Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 1/2008)

LINKI:

Strona internetowa - "Dęby z Puszczy Białowieskiej"

Strona internetowa - "Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego"

Galeria