Drzewo martwe. Z tego co wiem zamarło w latach 60-tych XX wieku.
Jedna z najbardziej znanych sosen Białowieskiego Parku Narodowego. Uważana za sosnę o największym obwodzie pnia z terenu BPN. Raczej grubsza była od niej sosna bartna z oddz.314. Obecny obwód pnia pozbawionego już kory to 347 cm – szacunkowo z korą musiał wynosić 370-380cm.
W książce, napisanej w latach 30-tych XX w., "Ślady dawnego bartnictwa na terenie Białowieskiego Parku Narodowego" prof.J.Karpiński wspomina o niej jako o drzewie żywym: "Sosna: pierśnica 108cm, wys.32m. Wierzchołek odcięty. Drzewo żyjące, całe. Górna barć na wysokości 6,5m, wykończona. Ciosno w kształcie małego krzyżyka na wysokości 1,5m. 2m. poniżej pierwszej - druga barć, całkowicie zarośnięta. Otwory bartne od wschodu. Drzewo pochylone na wschód. "Klucze" przy górnej barci zarośniete."
Drzewo rośnie w pobliżu „Drogi Objazdowej”, z której można podziwiać jego tajemniczo wyglądającą koronę. Pozbawiony kory pień jest już mocno naruszony przez ząb czasu, ale nie wydaje się, żeby drzewo w najbliższych czasie miało runąć.
Czubek drzewa został ścięty przez bartnika , który chciał w tej sposób zabezpieczyć drzewo przed powaleniem go przez silny wiatr.
ARTYKUŁY:
"Sosny niebotyczne" cz.I Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 2/2008)
"Sosny niebotyczne" cz.II Wojciech Adamowski ("Matecznik Białowieski" 3/2008)
LINK:
Strona internetowa - "Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego"