Inżynier leśnictwa, absolwent Instytutu Puławskiego. Żył w latach 1858-1945.

  W Puszczy Białowieskiej pracował na przełomie XIX i XX wieku. Pełnił funkcję zastępcy zarządzającego Puszczą Białowieską, którym wówczas był Aleksander D. Kołokolcew. W 1897 roku otrzymał zadanie dokończenia prac urządzeniowych w Puszczy, prowadzonych wcześniej przez Edwarda E. Wallenburgera. Niestety K. W. Kruszewski również nie doprowadził ich do końca, choć był wybitnym fachowcem w sprawach leśnych. Puszcza Białowieska w pierwszych latach XX wieku uważana była formalnie za nie urządzoną.

  K. W. Kruszewski mieszkał w Białowieży wraz z żoną, Kazimierą z Ostrołęckich. Siostra żony, Jadwiga, która była nauczycielką, przyjaźniła się z pisarką Elizą Orzeszkową. Kruszewscy właśnie poprzez Jadwigę poznali pisarkę i kilkakrotnie, poczynając od 1898 roku, zapraszali ją do swojego domu w Białowieży. Dom ich, niestety, już nie istnieje, znajdował się na terenie dzisiejszego Parku Pałacowego.

  Znajomość Orzeszkowej z Kruszewskimi była niezwykle cenna dla rozwoju wiedzy botanicznej pisarki. W świat przyrody Puszczy Białowieskiej pisarkę wprowadzał Klemen Kruszewski. Ona sama pisała w liście z 2 sierpnia 1898 roku: „...Mało pamiętam w życiu chwil tak zajmujących, jak dwie odbyte z p. Kruszewskim wycieczki botaniczne. Były to długie i poglądowe lekcje, z których korzystać mogłam dzięki uprzedniemu amatorstwu botanicznemu...”.  

  Klemens Kruszewski oprowadzał po Puszczy także innych pisarzy – Wacława Sieroszewskiego, który odwiedził Białowieżę w lipcu 1898 roku i Marię Konopnicką, goszczącą u nich w sierpniu 1899 roku. Zaangażowany był także w prace przygotowawcze do przyjęcia w Białowieży cara Mikołaja II w 1897 i 1900 roku. (oprac. Piotr Bajko)