Trakt leśny przecinająca poł.-wsch. część Puszczy Białowieskiej na odcinku ok.10-12 km.

   Jest główną drogą dojazdowa do „Miejsce Mocy” i początkową częścią trasy wiodącej przez Puszczę z Białowieży do Topiła. Po przecięciu "Drogi Olemburskiej" prowadzi dalej na południe ku polance przy hotelu robotniczym w Przewłoce.

    W miejscu, w którym "Droga Sinicka" odchodzi od głównej szosy Hajnówka -Białowieża rósł niegdyś (jeszcze w latach 70-tych, a może nawet 80-tych) jeden z najpotężniejszych świerków Puszczy Białowieskiej.Jego wysokośc miała dochodzić do 50 metrów, a obwód pnia - w zależności od źródła - wynosił 395-408cm.

    Droga stanowi także cześć trasy szlaków turystycznych (żółtego i czarnego) biegnących przez najciekawsze obszary Puszczy. Droga przecina linię kolejową Hajnówka-Białowieża, przy której usytuowany jest parking, na którym mogą zostawić samochód osoby chcące zwiedzać "Miejsce Mocy" , potem linie kolejki wąskotorowej zbudowanej przez Niemców w okresie I wojny światowej, a następnie, po 2km, niewielką polankę leśną, na której stoi jedna z najładniejszych leśniczówek białowieskich - „Leśniczówka w Podcerkwach” . W okolicach leśniczówki często spotykałem żubr, czy to pojedyńcze osobniki, czy też całe stada.

   Zaraz za leśniczówką spora polana śródleśna (ok.2-3 ha powierzchni) - prawdopodobnie stworzona przez leśników celu pozyskiwania siana dla zwierząt dokarmianych w okresie zimowym.

    W bliskości drogi szereg pomników przyrody m.in.. fuzja dwóch świerków, przeplatających się wzajemnie, tak że wspólnie tworzą literę X. oraz pomnikowe dęby - jednemu z nich nadałem nawet nazwę: "Strażniki Podcerkwy" . Stosunkowo niedaleko od niego, pod drugiej stronie "Drogi Sinickiej" rośnie drugi, równie urokliwy , ale już bezimienny dąb o zbliżonych  rozmiarach. (widoczny na zdjęciu obok). Oba te dęby, jako jedne z pierwszy z terenu Puszczy Białowieskiej, zostały wpisane do wojewódzkiego rejestru drzew pomnikowych już na pod koniec lat 50-tych.Nieco dalej , w stronę "Drogi Olmeburskiej", w pobliżu tej drogi rosły dwa potężne świerki, z których jeden, jak podaje prof. Janusz Faliński w książce "Park Narodowy w Puszczy Białowieskiej" , miał mieć 50 metrów wysokości. Ciekawe na ile ten pomiar był precyzyjny? Dziś drzewo ma już odłamaną znaczną cześć partii wierzchołkowej - tak, że jest już znacznie niższe.

Dalej, za skrzyżowaniem z "Drogą Olemburską" kilka zrębów zupełnych i liczne młodniki. W jednym z nich rosną dwa przepiękne dęby (obw.  pnia: 551cm i 535cm (2006r.)) ocalone dzięki zabiegom Pana Jacka Wysmułka. Dalej partie lasu lepiej zachowanego z licznymi drzewami o wymiarach pomnikowych. Jednym z nich jest   dąb "Strzała Południa" - drzewo o przepięknej kolumnie pnia. I pomimo tego, że uschło w 2007 roku do jednak przentuje się nadal bardzo efektownie. Ok. 1,5 km przed hotelem robotniczym w Przewłoce w lesie zaczynają domonować siedliska borowe.

    Etymologie nazwy drogi wyjaśnił mi Pan Piotr Bajko. Według słów Pana Piotr nazwę utworzono od miejscowej nazwy czarnej jagody, tj. sinicy, która niegdyś obficie występowała w tych okolicach. (na mapach błędnie podawana jest  pisownia nazwy drogi  przez dwa "n"). Zwłaszcza las w okolicy przecięcia  "Drogi Sinickiej" z "Drogą Jagiellońską" oraz  na odcinku  tuż między przed hotelem robotniczym  w Przewłoce  ma charakter borowy, którym jak wiem  często dominjuje właśnie czarna jagoda.

  Wzdłuż "Drogi Sinickiej" duże partie lasu są chronione w ramach niedawno utworzonego Rezerwatu Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej. (oprac. Tomasz Niechoda, zuberek1969@wp.pl)

Galeria