Marian Gosławski - nadleśniczy przedwojennego Nadleśnictwa Czoło

Magister inżynier leśnictwa, nadleśniczy przedwojennego Nadleśnictwa Czoło w Puszczy Białowieskiej.

Urodził się w 1900 roku. Syn Ziemi Jarosławskiej. Szkołę średnią ukończył w Jarosławiu. W 1918 roku wstąpił do wojska polskiego i brał udział w walkach o wyzwolenie Polski spod niewoli zaborców. W wolnym już kraju został odznaczony Krzyżem Walecznych.

  Po zwolnieniu z wojska w stopniu porucznika, wstąpił na Wydział Lasowy Politechniki Lwowskiej, który ukończył w 1925 roku z dyplomem inżyniera leśnika. Przystąpił do pracy na terenie Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. Początkowo pracował na stanowisku pomocnika referenta leśnego w biurze DLP, następnie prowizorycznego asesora i adiunkta leśnego. W 1927 roku objął kierownictwo Nadleśnictwa Czoło. Na stanowisku nadleśniczego tego nadleśnictwa pracował do wybuchu II wojny światowej.

  W 1935 roku nadleśniczy M. Gosławski prowadził w Białowieży defiladę organizacji z okazji Święta Niepodległości. W 1937 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W tym samym roku obchodził jubileusz 10-lecia pracy w Nadleśnictwie Czoło.

  W czasie okupacji był nadleśniczym w Nadleśnictwie Pruchnik k. Jarosławia. Po wyzwoleniu zgłosił się do pracy w lasach państwowych. Władze leśne skierowały go na Mazury, a następnie na Ziemię Lubuską i Dolny Śląsk. Był jednym z tych, którzy kładli podwaliny pod budowę administracji leśnej w Zielonogórskiem i Wrocławskiem. Pracę zawodową zakończył w Szczecinie, gdzie pracował jako inspektor i kierownik biura. Ze względu na zły stan zdrowia musiał przejść na rentę inwalidzką, ale jeszcze pracował dorywczo w leśnictwie, dopóki ciężka choroba uniemożliwiła mu pracę.

M. Gosławski zmarł 26 maja 1965 roku we Wrocławiu, gdzie też został pochowany. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria