Walery Brochocki

Malarz pejzażysta, autor rysunków z Puszczy Białowieskiej.

   Urodził się 15 grudnia 1847 roku we Włocławku. Ukończył szkołę kadetów w Moskwie. W 1866 roku wstąpił do Warszawskiej Szkoły Rysunkowej. Opuścił ją jako jeden z wyróżniających się absolwentów. Studiował pod kierunkiem prof. W. Gersona. W 1869 roku wyjechał do Monachium, gdzie dopełniał swą edukację malarską na tamtejszej akademii sztuk pięknych. Poświęcił się wyłącznie malarstwu krajobrazowemu. Na Powszechnej Wystawie Wiedeńskiej w 1873 roku otrzymał srebrny medal za obraz pt. „Obóz Cygański”. Mając sławę, bez trudu sprzedawał wszystko, co namalował. Francuskie Towarzystwo Kolonizacyjne wysłało go do Algieru dla namalowania panoramy tego kraju. W 1875 roku malarz udał się do Paryża, gdzie przez trzy lata doskonalił swój kunszt.

  W 1885 roku odwiedził Puszczę Białowieską. Wykonał on tutaj około 10 rysunków, które zostały opublikowane w wydawanych w Warszawie tygodnikach „Kłosy” (Nr 1060/1885) i „Wędrowiec” (Nr 40/1897). W „Kłosach” malarz zamieścił ponadto obszerny szkic poświęcony Puszczy i jej mieszkańcom. Rysunki W. Brochockiego przedstawiają m.in. żubry w naturze, krajobrazy puszczańskie, widok ogólny Białowieży, obelisk z 1752 roku, pomnik żubra w Zwierzyńcu, strażnika leśnego. Niektóre z tych rysunków są reprodukowane do dzisiaj w różnych wydawnictwach związanych tematycznie z Puszczą Białowieską.

  W 1888 roku W. Brochocki powrócił na stałe do Polski; mieszkał w Warszawie. Odbywał częste wycieczki na Podole, Besarabię, Litwę. Ulubionym jego miejscem było Lubelskie. Powstawały cykle widoków z różnych miast polskich. Malarz wykonywał także sporo ilustracji do różnych czasopism (m.in. do „Tygodnika Ilustrowanego”, „Kłosów”, „Biesiady”, „Wędrowca”).

Walery Brochocki zmarł 13 października 1923 roku w Warszawie. (Oprac. Piotr Bajko)
 

Galeria