Sznury albo Sznure – pięć uroczysk na Polanie Białowieskiej (zob. mapka przy haśle Uroczyska Polany Białowieskiej), których nazwa została utworzona od apelatywu sznur. Uroczyska położone są w różnych okolicach Polany – na terenie sołectw Zastawa-Krzyże, Białowieża i Podolany. Do niedawna były one użytkowane jako grunt orny, fragmentami jako łąka śródpolna (popław) lub łąka nadrzeczna. Po zaprzestaniu użytkowania stopniowo przekształcają się w nieużytki, porastające krzewami i drzewami.

  O znaczeniu słowa sznur Alina Filinowicz napisała w artykule „Mikrotoponimy utworzone od dawnych jednostek miar na Białostocczyźnie”, zamieszczonym w wydawanych w Białymstoku „Studiach Wschodniosłowiańskich” (R. 2005, T. 5). Czytamy w nim: „W Polsce średniowiecznej do pomiarów gruntów używano narzędzia mierniczego zwanego sznurem. Narzędzie to dało początek jednostce długości zwanej sznurem, a następnie jednostce powierzchni. Jako jednostka długości sznur liczył 75 łokci, czyli 10 prętów, tj. 43,2 metry, jako jednostka pola – 100 prętów kwadratowych. Słowo sznur zostało zapożyczone z języka niemieckiego i poprzez język polski weszło do języka białoruskiego i ukraińskiego. Później sznurem nazywano wąski, długi pas ziemi, zagon, łąkę, w podobnym znaczeniu termin sznur zachował się po dzień dzisiejszy, zarówno na obszarze Polski jak i Białorusi”. (Oprac. Piotr Bajko)