Karol Drymmer  (1851-1937)

Botanik-florysta, jeden z pierwszych badaczy roślinności Puszczy Białowieskiej.

   Urodził się 29 sierpnia 1851 roku w Kielcach. Tutaj też w 1872 roku ukończył gimnazjum, a następnie, w 1880 roku, studia przyrodnicze na Uniwersytecie w Warszawie. Zaraz po studiach podjął pracę nauczyciela geografii w warszawskiej szkole realnej. Później pracował w zarządzie akcyzy. W lecie oddawał się z pasją badaniom okolicznej flory. Współpracował z „Pamiętnikiem Fizjograficznym”, w którym ogłaszał wyniki swych badań. Szczególnie dobrze zbadał florę Litwy, a także okolic rodzinnych Kielc.

  Wspólnie z Franciszkiem Błońskim i Antonim Ejsmondem przeprowadził pionierskie badania flory Puszczy Białowieskiej. Pierwszą wyprawę botaniczną do Białowieży badacze odbyli w dniach 17 lipca – 21 sierpnia 1887 roku. Spenetrowali oni wówczas 2/3 obszaru Puszczy. Wyniki swych poszukiwań opublikowali w „Pamiętniku Fizjograficznym” – T. VIII (1888). W następnym roku Karol Drymmer i Franciszek Błoński (już bez udziału Antoniego Ejsmonda) odbyli dwie kolejne wycieczki botaniczne do Puszczy Białowieskiej, a także Ladzkiej i Świsłockiej. Wycieczka wiosenna miała miejsce w dniach 24 maja – 18 czerwca, a letnia w dniach 19 lipca – 16 sierpnia 1888 roku. Wyniki tych poszukiwań zostały opublikowane w „Pamiętniku Fizjograficznym” – T. IX (1889). Podczas trzech wycieczek, badacze zebrali łącznie 1337 okazów roślin. Wyprawy te dostarczyły podstawowych materiałów do inwentarza flory Puszczy Białowieskiej. Warto dodać, że K. Drymmer opracował również mapę Puszczy Białowieskiej, z zaznaczeniem trasy odbytych wycieczek w 1887 i 1888 roku. Mapa została opublikowana w tomie IX „Pamiętnika Fizjograficznego”.

  W 1887 roku botanicy mieli za przewodników dwóch miejscowych strzelców, przydzielonych im przez ówczesnego zarządcę Puszczy Białowieskiej Puszczy, Edwarda Wallenburgera. Jednym z przewodników był strzelec Orzechowski ze straży leśniańskiej, który w uroczysku Nieznanowo pokazał uczonym ostatnie stanowisko cisa w Puszczy Białowieskiej.

  W 1897 roku K. Drymmer opublikował spis roślin wymienionych w 14 tomach „Pamiętnika Fizjograficznego”, ułatwiając znacznie pracę innym florystom. Brał także udział w wydawnictwie A. Rehmana i E. Wołoszczaka „Flora polonica exsiccata” (1893-1901). Pozostawił bardzo cenne zielniki.

  W 1932 roku Polskie Towarzystwo Botaniczne nadało mu godność członka honorowego.

 Podczas I wojny światowej K. Drymmer był ewakuowany do Orenburga (zach. Rosja). Do Polski wrócił w 1919 roku. Pracował w Warszawskiej Izbie Skarbowej, aż do chwili odejścia na emeryturę.

  K. Drymmer zmarł 2 sierpnia 1937 roku w Warszawie. (Oprac. Piotr Bajko)

Galeria